Mijn doden, zij blijven jong op het vergeeld papier.
Uit hun ogen spreekt steeds hetzelfde.
Verbazing, want een onfortuinlijk lot. Gevaar is geen hersenspinsel
en sterven doe je beter gisteren dan vandaag.
Besta ik meer dan hen omdat ik leef?
De blinden van mijn raam zijn neergelaten.
Ooit komen we bij elkaar in een met wijn besprenkelde nacht,
voor het hanengekraai en met dansende dijen.
Onze broeierige karkassen zullen feesten.
Ik zal mijn moeders moeder zijn.
© Astrid Arns
Noot:
Aan de Gentse dichteres Astrid Arns werd in het voorbije weekend de Achtste Melopeeprijs voor Poëzie toegekend. En dit voor “Ontheemden", een gedicht dat eerder werd gepubliceerd in het online tijdschrift “Het gezeefde gedicht”.
Overigens is Astrid de moeder van Jana Arns die bij Digther eerder ook al heel mooi present tekende! Bovendien is zij de nicht van die andere bevlogen dichteres Frouke Arns. Van een poëtische familie gesproken!
Naar aanleiding van de prijsuitreiking van de Melopeeprijs werd een bloemlezing uitgegeven met de 21 geselecteerde gedichten. Verkrijgbaar via Melopee-Laarne en via deze link.Ook een mailtje kan: jeugd.cultuur@laarne.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten