Niet het vervelende getik
van de onvermoeibare klok,
maar de vele nutteloze druppels
van een lekkende kraan
bepalen het irriterende ritme
van de uitzichtloze avond.
De piano wordt niet aangraakt,
en er zijn geen woorden meer
die een brug kunnen slaan
tussen de tijd van toen
en de gevreesde dag die
hem nu al opdringerig belaagt.
© Romain John van de Maele
Uit de cyclus ‘Amour’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten