(denkend aan Roland Garros, opgedragen
aan wie anders dan David Goffin)
Zolang de tiebreak duurt is niets verloren.
Aan de overkant van het net staat een man
die ik intussen beter ken dan mijn beste vriend.
De tijd raakt op. Elke bal komt aan
als een verdict. Stuitert, ploft, valt dood.
Gemalen steen stuift op, mengt zich
met het zweet dat op onze gezichten staat.
Vastbinden en breken. Tijgen en temen.
Winst is al aan te raken. Verlies al evenzeer.
Alles op alles nu. Wie even niet oplet
zit straks in zak en as. Komt dan de kreet
voor wie op leven en dood serveert.
Zo hard is de return dat met elke slag
een nieuwe zin begint.
© Paul Rigolle
Geen opmerkingen:
Een reactie posten