Olivier Messiaen, La joie de la grâce- Livre du Saint Sacrement (1984)
De stad is nooit zo mooi
als wanneer bejaarden hun zwijgende rimpels
hun slepende voeten, het struikelen zelfs
elke dag weer uit voordeuren
aan haar smalle voetpaden geven
de lijnen van hun gelaat een vergeefse linie
tegen de verhitte haast van de straten
in hun huizen met ondergedoken zwammen
versleten vloerkleden en galmende klokken
hun pleisterplaatsen van verleden tijden
in hun schuifelende voeten
staat ze stil
hier staat de stad stil
hier is haar diepste tijdlaag
hier zijn haar jaren en haar eindigheid
hier wordt haar tijd langzaam levend
elke dag opnieuw geboren
© Herlinda Vekemans
Gedichten in voorpublicatie uit ‘Kwartet voor het einde van de tijd’:
Zonder aarde
Zonder zon
Inwijkelingen
De liefdesklacht van grashalmen
Colony collapse disorder
Urban beekeeping
Adoro te
Berging
Geen opmerkingen:
Een reactie posten