Daar is geen oplossing

Aangetroffen

Twee beslissende boeken uit mijn jeugd waren Wiskunde zonder omslag en een dichtbundel van Guido Gezelle. Ik snapte van beide boeken niet zo erg veel. Het wiskundeboek had geen omslag; ik heb lang gedacht dat dat zo hoorde. Ik las het met grote fascinatie, hoewel ik er weinig van begreep. Van Gezelle begreep ik evenmin veel: hij schreef heel klankrijk, gebruikte vreemde woorden. Ik vond dat fascinerend. Gaandeweg, ik zal er een jaar of twee over gedaan hebben, ontdekte ik dat er een truc was, een recept, om het wiskundeboek te begrijpen. Je kon de lege plekken leren inkleuren, als je maar helder en distinct genoeg nadacht, om met Descartes te spreken. Bij gedichten bleek dat anders te werken. Daar is geen oplossing. Sindsdien heeft alles wat ik heb gelezen zich tussen die twee polen afgespeeld. Vanuit dat perspectief waren dat hele beslissende boeken.

Vindplaats: Jan Sleutels over 'Het beslissende boek'. Thauma on line.
(Online tijdschrift van het Instituut voor Wijsbegeerte van de Universiteit Leiden).