Buiten de zon, een kinderlaboratorium, god
die mijn enkels masseert.
Vocht duidt op een nare ziekte: nierlijden.
Sartre leed eraan.
Ik ben nog jong. Een boom van een meid
die geile proefjes doet. Putjes drukt
in getatoeëerde enkels, borsten betast
op knobbels en duistere metamorfosen.
Een dubbele tong? Nee, ik ken geen angst.
Een robuuste kin scheidt mijn hoofd
van een rommelige romp.
Twee graaigrage handen, één ring van titanium.
met de glans die mijn huid al jaren ontbeert.
©
Cilja Zuyderwyk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten