de armen hangen als slappe koorden
naast de lange lichamen
het lijken broers
de oudste vlucht al jaren in verhalen
terug naar de Heide, daar koos de jongste voor
op een bank haalt men adem
ze ruilen een jas, een brooddoos
met vlekken en peperkoek
de man van jaren mijdt wat wazig is
wordt angstig van de takken
die hij telt, verder van zich weg duwt
de Heide, daar moet zijn borstkas
open om warm te lopen
om de avond die nog komt
te kunnen dragen, de jagers achter
luiken zijn beelden die hij van het scherm schraapt
©
Ingrid Strobbe
heel mooi, rijk aan beelden die me aanspreken.
BeantwoordenVerwijderenIngrid Lenaerts