Het buikgevoel van de kenner?

"Maar overleeft goede poëzie dan enkel bij gratie van het buikgevoel van de poëziekenner? En bestaat niet het risico dat ook minder goede poëzie door het buikvlies glipt? Ik durf het te vermoeden. Hoe komt het trouwens, dat het 'net iets anders' in goede poëzie is terug te vinden? Is zoiets aangeboren? Is het omdat 'echte' dichters doorgaans veel poëzie lezen en op die manier de geheime ingrediënten leren zien en gebruiken? Bestaan er workshops voor? En worden die dan gegeven door 'echte' dichters? Moeilijk. Veel vragen roept die stelling van Lucas dus op. Vragen waarop de antwoorden wellicht zullen variëren tussen intuïtief geformuleerde meningen en niet terzake doende praatjes. Ook dat is uniek, net zoals een goed gedicht, of dat nu geschreven is door een echte dichter (ik laat de aanhalingstekens weg, maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel) of een liefhebber die misschien wel geïnspireerd werd door de woorden van een docent die nog nooit een gedicht heeft gepubliceerd."

Rubriek: Citaat/Citaten

Vindplaats: "Sven Staelens in een Facebook-berichtop 18/4/2014 n.a.v. deze Facebookstatus van Lucas Hirsch: "Had een tijdje terug een discussie over het volgende: kan en mag je poëzieles/workshops geven als je als docent nog nooit een gedicht hebt geschreven dat uitgegeven/gepubliceerd is? Dat is toch hetzelfde als aan de universiteit lesgeven zonder universitaire graad? Wordt het anders niet een kwestie van de lamme die de blinde leidt?"