Digther - Nieuwe stijl!

Het eerste nummer van Digther "nieuwe stijl" is uit. En, al zeggen we het zelf, het ding mag er zijn! Een nieuwe lay-out én een nieuw elan, de Westhoek is er klaar voor! In elk geval oogt de nieuwe Digther heel aardig! Bovendien leest ie zoals een tijdschrift zich laat lezen: Met de kleine beet maar netzogoed mét de hartige hap!

Een greep uit de inhoud:

Editoriaal – Hugo Verstraeten
Nieuwe gedichten van Erwin Vogelezang, Hendrik Carette, P.J. Grootendorst, Frank De Vos, Jo Gisekin, Alain Delmotte, Maarten Embrechts, Noud Renthaven en Wouter Rogiest.
Dubbeltekst: Maarten Wydooghe
Wie blogt die blijft: Laura van
Uit de toevloed: Andere taal (Bert Bevers), In einem atemzug (Lucienne Stassaert), Onzichtbare verbintenissen (diverse auteurs).
Proza van Hugo Verstraeten: Fataal Impact
Recensie Alles moet blijven zoals het nooit is geweest over Benno Barnards 'Krijg nou de lyriek' (Alain Delmotte)
Een gulle, beschroomde waardigheid. Over 'Zie maar' van Sacha Blé (Alain Delmotte)
Het dubbeltalent Henk van Loenen/ Juliën Holtrigter (Inge boulonois)
Recensie over Brak de waterdrager van Lies Van Gasse (Antoon van den Braembussche)
Afgedekt met schotse ruit. Interview met Patrick Cornillie (Paul Rigolle)
Column: Woorden en Verblinding (Herlinda Vekemans)


Digther 2011/12° jaargang – nummer 1 & 2
Meer info: De schaal van Digther
Thuissite Digther

Samen met jou

Vanaf de huidige jaargang 2011 verschijnt Digther nog slechts tweemaal per jaar. Wel verandert het uitzicht! Samen met jou kijken we nu al uit naar de nieuwe layout... En naar de inhoud van het nieuwste nummer ook natuurlijk. Antwoord op één en ander: begin juli 2011!

Doorkijk in het mangat

In memoriam Danny Decaestecker
(Diksmuide 6 juni 1958 - Beerst 3 oktober 2010)

Een man is een gat in een landschap. Het doet me denken aan het silhouet van Hugo Claus op de markt in Watou. Een uitsparing in staal of beton. De man zelf een doorkijk naar wat achter het afgebeelde ligt. Het niets dat door de aflijning van het beeld even wordt onderbroken: figuur die het tijdelijke afbakent. Zo wandelde Danny Decaestecker tien jaar geleden mijn leven binnen. Omlijnde afwezigheid. Rokersstem, woorden kwamen altijd wat moeilijk. Kon spreken door heel lang te zwijgen. Bij vele projecten de achtergrond zelve. Tot hij op een herfstige nacht in oktober 2010 zelf in die achtergrond verdween. Dwarsligger. Lag altijd dwars. Compromisloos, al denk ik dat het compromisloze minder met ideologie te maken had dan met de nooit stillende conflicten in de verste uithoeken van zijn persoon. Anti – bourgeois. Anti – alles wat met macht te maken had. Dichter. Theaterman. Schrijver. Organisator. Initiatiefnemer. Vakbondsman. Vader. Vriend. Relschopper. Politiek woelwater. Als politiek activist botste hij bijwijlen tegen het ‘Peter – principle’ aan: bereikte daar de grens van wat goed voor hem was. Kon ook daar geen compromissen sluiten en laat dat nu net de regel zijn binnen dit spel om de macht. Herinneringen bestaan uit onvolledige verhalen. Fragmenten die uit een groter geheel zijn gehaald. Zoals op een koude winternacht na een DIGTHERvoorstelling ergens in de barre leegte van onwezenlijke polders. De afwezigen afweziger dan ooit. We keken bij elkaar de ontgoocheling weg. Zetten samenzweerderig de kragen van onze jassen rechtop en verdwenen, ieder in zijn eigen nacht die vol twijfel en zelfspraak stak. We sterkten ons aan de bezwering dat hoe kleiner ons publiek, des te groter ons gelijk moest zijn. We bleven met onze pen in papier kerven. Junkies op zoek naar woorden. Zelfspot. Hij liet er zich graag op betrappen. Misschien is dit wel beschaving: zich in te zetten voor iets waarvan men zelf de relativiteit inziet.
Leven was een spel dat in alle ernst diende gespeeld. Daarom weet ik nog altijd niet of zijn lief in Frankrijk ook werkelijk bestond. Of onderstaand fragment van zijn hand is of niet. Hij liet er het raden naar. Het tekent in elk geval het soort poëzie waar hij van hield: kort, spits, vondig. Ik citeer uit het hoofd:

Er lag vanmorgen
een gedicht op het gras.
Het rijmde.

Ach Danny, ik weet wel: we wenen meestal om onszelf. Met niet eens de troost van tranen. Er zijn mensen die je veel beter kenden dan ik. We waren beiden verschillend. Luisterden naar verschillende stemmen in ons hoofd. Jij met je realiteitszin de werkelijkheid aftastend. Ik met dat hoofd in de wolken. Een man is een gat in een landschap. Wat nam je mee in dat gat? Wat woorden. Veel zwijgen. Wat stenen om onze eigen ruiten in te gooien, wat schouderophalen. Een huis om in te wonen? Een raam om door te kijken? Alles beklijft. Niets gaat over. Het is je kern die in ons achterblijft.

Hugo Verstraeten

Verschenen in Digther 2010-Jrg 11/3-4 – Rubriek Rencontres

Digther – 11/3-4 – Inhoud

Editoriaal - Hugo Verstraeten

Berichten

Nieuwjaarswens – Paul Rigolle

Poëzie van Niels Hav, Koen Sneyers, Kate S. Kuipers, Frank De Vos, Piet Brak, Miel Vanstreels, Simon Uyttendaele, Steven Graauwmans, Maarten Embrechts, Bert Lema en Joop Leibbrand.

Wie blogt die blijft: Joris Denoo

Rencontres: In memoriam Dany Decaestecker (Diksmuide 6 juni 1958 – Beerst 3 oktober 2010)

Uit de toevloed: korte recensies over het werk van Katrien Ryserhove, Uitgeverij Demer (“Gewoon Lekker”), Julie Goderis, Nathalie Vilain, Francis De Preter en Geert Verbeke.

Proza: Schafthuyzen van Hugo Verstraeten

Recensie:
De kunst van het tekortschieten – over ‘Studie van de schaduw van Marc Tritsmans (Alain Delmotte)
Interview Bart Vonck over de vertaling F.G. Lorca (Alain Delmotte)
Over ‘De poëzierecensie die niemand ooit zal schrijven’ van Alain Delmotte (Willem Thies)

Overschrijven

Uitgegaan

Ben Bang
Big Bang
Ben Michael Jackson
Ben Hur
Ben Hoss
Ben Hut Vergeten
Ben dronken Geweest
Ben Naar Huis Gegaan
Ben de Vlam Gezocht
Ben Als Een Kaars
Uitgegaan

(D.A.C.D.)
(Danny Decaestecker)