Jij, als eerste sneeuw die valt
in de nazomer van het leven,
een ongebreidelde toekomst,
een herinnering,
Jij, als een vertrouwde kamer.
Als een werkelijkheid die overweldigt
en streelt en strijdt en staat
als een huis
Jij, als een late roeping.
Een altijd hier en nu, een teder tekort,
een weelde van jewelste, een venster op de wereld,
wegwijzer en kruispunt,
een akker die zich opent als een roos.
Jij, als een sonate in kleur van Marc Rothko,
het diepblauw van Yves Klein,
een ongeopende brief,
een noodzakelijke barrière,
regen na de droogte,
de stilte in een romaanse kerk,
vuur en aarde, lucht en water,
een voorbijgegane dag,
een verhevigd feest, een levend woord,
een langgerekte schaduw van mezelf.
© Johan Clarysse
Johan Clarysse is beeldend kunstenaar en schrijft geregeld ook poëzie. Bovenstaand gedicht komt uit het ongepubliceerde typoscript ‘Met een stem van water’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten